Ja sobie zawsze wymarzyłam, żeby jednak z tatą, ale zdecydowanie winie za to wszystkie komedie romantyczne, ale z tego co bywałam na ślubach znajomych i rodziny to jednak wydaje mi się, że w Polsce jednak większość jest za z narzeczonym. Ale to chyba już naprawdę sprawa indywidualna i nie można kierować się modą.

Ja też jestem za tym, żeby iść do ołtarza z narzeczonym. Pójście z tatą przywędrowało do nas oczywiście z Ameryki. Nie uważam tego za głupotę, ale do ołtarza chcę pójść z tym mężczyzną, u boku którego spędzę resztę życia.

W tym temacie co ślub to obyczaj... Mnie akurat tata nie prowadził ale byłam na kilku ślubach gdzie tak się to obywało więc wszystko zależy od ustaleń:)

Ja jestem za tym aby tata prowadził Pannę młodą do ołtarza, a Pan młody powinien już na nią czekac przy ołtarzu . Też bym tak chciała i tak właśnie mamy w planach

u nas świadkowie prowadzą młodych

do ołtarza poszłabym gdybym tylko mogła z Tatą, to jest jeden z najpiękniejszych momentów w czasie ślubu - przekazanie córki... Niestety nie mam już takiej możliwości, ale wszystkim, którzy ją jeszcze mają radzę korzystać - w tym momencie w kościele zawsze płaczę, wspomnienia na całe lata, tak mi sie przynajmniej wydaje...

Ja bym bardzo chciała z tatą, nie dlatego, że taka moda, tylko od zawsze tak to sobie wyobrażałam, dla mnie to takie symboliczne - do ołtarza idę jako córka, bo taka dotąd była moja główna życiowa rola, a wracam już z mężem, jako żona... Z tego, co mi mama mówiła, to tata byłby dumny i zaszczycony taką możliwością, bo już wybadała dla mnie teren ;P natomiast narzeczony trochę kręci nosem, uważa, że to takie amerykańskie i buntuje się, że niby czemu On ma tak sam stać przed ołtarzem... Także u nas jest to kwestia do obgadania jeszcze, chcę, aby każdy był zadowolony

Miło jest patrzeć na przyszłe małżeństwo zmierzające w stronę ołtarza.

Popieram takie myślenie. Dla mnie również ma ono znaczenie symboliczne. Tato oddaje swoją kochaną córeczkę innemu mężczyźnie. Bardzo wzruszające.

Ojej, jak tak teraz czytam, to sobie myślę, że może nawet za bardzo wzruszające Zostało mi niewiele czasu na podjęcie decyzji, a ja nadal...wiem, że nic nie wiem!