Nie! Chyba w takim razie z waszą miłością jest coś nie tak skoro tak często masz pokusy.

Wiesz ja jestem siedem lat po ślubie i jakoś nie mam takich skłonności. Czasem robimy sobie na złość i śmiejemy się, ze jak by to było z kimś innym i na tym się kończy. Spróbuj zadbać o wasz związek bo życie jest bardzo krótkie.

Nigdy w życiu nie ciągnęło mnie do zdrady, ani do innego rodzaju ryzykowanych zachowań. Zdrada najczęściej oznacza tchórzostwo. Jeśli coś jest nie tak, partner nam nie odpowiada to trzeba mu o tym powiedzieć lub w ostateczności rozstać się z nim, a nie oszukiwać go.

Twoje myśli grzechem jeszcze nie są, dopiero zrealizowanie ich byłoby ogromnym błędem, którego żałowałabyś już pewnie większą część swojego życia.
Powiem Ci, że ja uważam się za osobę rozsądną, jak każdemu popełniam błedy, ale myślę, że dzięki rozsądkowi wielu uniknęłam i postępuję po prostu zgodnie ze swoimi zasadami.

Nie przychodzą mi takie rzeczy do głowy. Połączyłam swoje życie z tym mężczyzną i jak dla mnie zdrada jest niedopuszczalna. Nie wiem czego chcą od życia osoby które ryzykują utratę partnera dla chwili przyjemności z innym.

Nie rozumiem osób zdradzających osobiście, jeśli coś się psuje w małżeństwie to trzeba nad tym pracować, rozmawiać, a nie pchać się w zdradę. Ja bym nie umiała żyć z takimi wyrzutami sumienia. Wolałabym już się rozstać niż zdradzić własnego męża. Nie czuje takiej potrzeby.

Nie, bo potem trzeba ponieść konsekwencje tej zdrady... Im szybciej uświadomisz sobie jakie są konsekwencje zdrady, tym większa szansa, że jej zaniechasz lub wycofasz się w porę. Czy warto pakować się w związek na boku? Nie warto...

Witaj. Czy wasz związek jest szczęśliwy? Mnie raz ciągnęło do zdrady, ale wtedy nie układało nam się i myślę, że była to forma ucieczki. Dużo myślałam, marzyłam, ale pomimo okazji nie zdecydowałam się na zdradę. Zamiast tego zawalczyłam o małżeństwo. Warto było.

Raz mnie ciągnęło i nie jestem z tego dumna. Jestem 3 lata po ślubie. Po roku mieliśmy kryzys i nie wiedziałam czy nadal chcę być z tą osobą. Poznałam kogoś na uczelni i na samym początku zaintrygowała mnie ta osoba. Długo powstrzymywałam, żeby nie nawiązać z nią kontaktu, bo wiedziałam, że może to się skończyć zdradą. Niestety albo i stety ta osoba sama po kilku miesiącach nawiązała ze mną kontakt. Skończyło się romansem.

Ja nie wiem, czy jest coś złego w samym myśleniu, raczej nie. Pokusa może być, u mnie nieraz była, ale nigdy nie wyszła mi poza fazę w głowie. Mam zresztą wrażenie, że te osoby, do których miałam jakąś pokusę, na pewno nie byłyby po czymś takim moimi przyjaciółmi, jak są teraz.