u mnie z kolei jest, że kto trzy razy świadkuje ten sam nie ślubuje - także do trzech razy sztuka, jak za trzecim razem samemu się nie będzie przed ołtarzem - wtedy "mamy pecha" także przesąd o świadkach "nie małżonkach" - ale u nas jeśli nic się nie zmieni będą nam świadkować przyjaciele, którzy już będą małżeństwem

doookładnie nie dajmy się zwariować, bo w końcu dojdzie do tego, że nasz ukochany da nogę, jeśli za bardzo przesadzimy - może uznać że jak tak ma wyglądać nasze życie (na każdym kroku jakiś przesąd bo jest ich mnóstwo) to on podziękuje zanim jeszcze nie jest za późno na jego "ocalenie"

Cytuję kolejny artykuł z konkursu na redaktora:

"... zabobony na temat sukni ślubnej. Co ciekawe – nie wystarczy, by pan młody widokiem swej oblubienicy ubranej w ślubną kreację cieszył się dopiero w dniu ślubu. Zakazane jest także szycie sukni ślubnej i w ogóle jakakolwiek pomoc w jej wykonaniu przez przyszłe żony (...)

... narzeczona musi pamiętać, iż strój ślubny może zakładać przed uroczystością tylko wtedy, jeśli zachodzi taka niekwestionowana konieczność, np. przymiarka. Paradowanie w sukni dla samej tylko przyjemności, niesie złą wróżbę! (...) Rada ta jest jak najbardziej na miejscu – jeśli już mierzyć to tylko i wyłącznie w jakimś konkretnym celu!

Ciekawy, a zarazem niezwykle trudny do przestrzegania jest przesąd, który mówi, że przed wypowiedzeniem sakramentalnego tak nie należy mierzyć obrączek! Jasne staje się, dlaczego wiele z nich okazuje się nie pasować na palce małżonków w dniu ślubu. Z Bogiem sprawa, jeśli obrączka jest za duża, ale gdy przymała, palec może puchnąć, puchnąć i zamiast pierwszego tańca z ukochaną czeka nas wieczór w poczekalni na ostrym dyżurze. Chirurg, poza kolorem kitla, nie ma z pewnością ze ślubem nic wspólnego. Przesąd niewart jest zatem przestrzegania, zwłaszcza że niestosowanie się do niego skutkuje jedynie cichymi dniami (popytałam i wiem).

Apropos obrączki warto pamiętać, by nie wkładać jej na środkowy palec. Podobno można wówczas zostać zdradzonym przez oblubieńca bądź też oblubienicę.

Kłopot zaczyna się w momencie, gdy uświadomimy sobie, ile rozmaitych dodatków panna młoda powinna mieć przy sobie podczas ceremonii. Po pierwsze – wiadomo – suknia. Najlepiej koloru białego, jest to bowiem symbol czystości. Po wtóre, konieczne jest coś niebieskiego – np. podwiązka – wróży ona wierność wybranka i zapewnia potomstwo. Po trzecie, trzeba mieć na sobie coś starego (by w trudnych chwilach nie zabrakło pomocy krewnych i przyjaciół) i coś nowego – to zapewni dostatnie życie.

... po złożeniu przysięgi małżeńskiej mąż powinien czule pocałować żonę, zapewnia to jego dozgonną wierność i długie i szczęśliwe życie, a więc gdy cała reszta nie wyjdzie – pan młody przypadkiem zobaczy rąbek sukni, zapomnimy o niebieskiej podwiązce, a niepasująca obrączka wywoła opuchliznę - wszystko czego wówczas potrzeba na nową drogę zapewni jeden czuły i szczery pocałunek na koniec. A to przecież dopiero początek!"

ten przesąd, że należy nie mierzyć obrączek przed ślubem jest rzeczywiście zupełnie bez sensu; dziwi mnie zatem, że ktoś go w ogóle przestrzega...

ja go nie bede napewno przestegac my idziemy wspolnie wybrac obraczki i z naszych oszczednosci za nie zaplacimy

no my tak samo, z resztą jak za większość organizacji ślubu i wesela...bedziemy płacić sami
poza tym po co później zwężać lub rozszerzać? to tylko pogarsza jakość!

zreszta jakby to wyglądało, mąż nakłada ci obrączkę a ona za ciasna lub za szeroka i spada hehe

No tak obrączka będzie za szeroka i spadnie i kolejny zły przesąd bo przecież to nieszczęście i wtedy młodzi nie mogą jej podnieść.

dla mnie obrączka musi byc dopasowna idealnie, nie chciałabym dień po slubie jej zdjemowac by zmiejszych lub co gorsze nie miec przez wesele bo była za luźna

ja jeszcze słyszałam, że jak panna młoda pająka w dniu slubu zobaczy to dobrze to wróży - nie wiem tylko czemu:)
i co jeśli panna młoda się boi pająków?