moj tato uwaza ze ja wymyslam, on nigdy czegos takiego osobiscie nie widzial i mysli ze ja wpadlam na kolejny genialny pomysl hehe, on wie ze jesli sie nie zgodzi zrobi mi wielka przykrość ale zmusic go nie moge mam tylko nadzieje ze w koncu go przekonam

a moj tata mowi ze ja modze hehe i wysymalam, on nigdy czegos takie nie widzial wiec uwaza ze ja mam dziwne pomysly Cały czas go przekonuje, mam nadzieje ze sie w koncu zgodzi bo wtedy bedzie mi bardzo przykro ale zmusic go nie moge

no ale własnie napisałam, że to on tak powie, że to moja decyzja, a on się dostosuje on już taki jest, że chce żebym była najszczęśliwsza w tym dniu i jeśli moje pójście z nim do ołtarza ma przyczynić się do tego, żeby wszystko było idealnie to on tak zrobi

to masz ustępliwego tatę, moj tez chce zebym była szczesliwa jednak dla niego to taka nowosc a on jest tradycjonalista, jednak mysle ze go przekonam, ze da sie w koncu namowic

u mnie nie ma takiego czegoś i to nie jest pozytywnie odbierane jak ktoś takiego czegoś się podejmuje.. ja tam wole iść z panem młodym jak resztę mojego życia ale jak kto woli

A dlaczego nie jest to pozytywnie odbierane?

hehe słuszna uwaga to taki mały wstęp do dalszego - wspólnego - życia

ja myślę ze te wejście do Kościoła bardziej biorę emocjonalnie, niż np by to było tradycyjnie, czy tak jak Madzia napisała wejście do wspólnego życia, jednak jako małżeństwo wychodzimy z Kościoła, a wchodząc jesteśmy tak samo jak przed ślubem, więc ja myślę że wspólne wyjście jest ważniejsze bo wtedy wychodząc z kościoła wkraczamy na nowy etap

ewcia, u mnie to samo:)
To wprowadzanie przez tatę jest dla mnie takie strasznie amerykańskie...
I dla mnie ma sensu tylko wtedy jak Pan Młody nie widzi narzeczonej przed tym momentem. A nie wyobrażam sobie nie miec błogosławieństwa...

dokładnie dla mnie to będzie ważny moment (błogosławieństwo) i zawsze na innych ślubach jak jestem albo oglądam płytę to się wzruszam - i dlatego od początku do końca z moim lubym - szczególnie do ołtarza