U mnie to oczywiste, że nazwisko brałam po mężu, w przypadku przyjaciółki byłoby ciężko, bo w biznesie miała już wyrobioną renomę i zmiana nazwiska mogłaby sporo namieszać.

Koleżanka zrobiła bardzo podobnie, koleżanka wybrała dwuczłonowe żeby jednak ludzie wiedzieli z kim mają do czynienia

moim zdaniem to zalezy własnie od tego, czy pod wlasnym nazwiskiem jesteś już rozpoznawalna, od tego jakie nazwiko ma mąż ( nie wiem czy chciałabym się nazywac np. gruba) od jego podejścia - czy traktuje swoje nazwisko jak świętość czy nie przeszkadza mu jak zostaniesz przy swoim

Jeśli się ma 2 krótkie nazwiska to można się męczyć przez resztę życia
Przy dwóch długich nazwiskach idzie się zamęczyć w urzędach.

Ostatnio bardzo popularne sie robi zostawienie nazwiska dwuczłonowego. Jest to dobry pomysł, jeśli na przykład prowadzi się własną firmę czy też ogólnie robi się karierę zawodową, bo wtedy nazwisko panieńskie może być już rozpoznawalne i nie warto się go pozbywać. Gorzej jeśli oboje młodzi mają długie bądź trudne nazwiska, gdzie przy dwuczłonowym mozna by sobie połamać język. Wtedy chyba lepiej się zdecydować na jedno z nazwisk, czy to panieńskie czy po mężu.

Ja myślę, że lepiej mieć albo męża nazwisko, albo swoje własne (jeśli np. męża właśnie źle się kojarzy).